ومن چه عاجزانه افق های طلایی نگاهت راباهزارتمناجستجو میکنم وقصه تنهایی راباآسمان آبی نگاهت

 درمیان میگذارم .

نسیم اشکی که درنگاهت موج میزند،بارانی ازعشق بودبرای باغ رویاهایم ودلم چه بیقرار برای نگاه

عاشقت میتپید...

دردلشبهای تاریک وجودم به جستجوی روشنایی شمع وجودت میگردم.

ووب میدانم بی تو گلبرگهای نازک وجودم رابادسردخزان درهم فرومیریزد وجوانه های ناشکفته امیدم به دور

از تومیخشکد.

امابا این اوصاف میدانم قلبم کوچکترازآنی است که ظرفیت خوبیهای تورا داشته باشد.

امادرسکوت پر ازفریادخودمیگریم ومیگویم:باهمین قلب کوچک به وسعت تمام خوبیهاوسادگیهایت

دوستت دارم.