لازم است گاهی از خانه بیرون بیایی و خوب فکر کنی ببینی باز هم می‌خواهی به آن خانه برگردی یا نه؟

لازم است گاهی از مسجد  بیرون بیایی و ببینی پشت سر اعتقادت چه می بینی ترس یا حقیقت؟

لازم است گاهی از ساختمان اداره بیرون بیایی، فکر کنی که چه‌قدر شبیه آرزوهای نوجوانیت است؟

لازم است گاهی درختی، گلی را آب بدهی، حیوانی را نوازش کنی، غذا بدهی ببینی هنوز از طبیعت چیزی

در وجودت هست یا نه؟

لازم است گاهی پای کامپیوترت نباشی، گوگل و ایمیل و فلان را بی‌خیال شوی، با خانواده ات دور هم

بنشینید ، یا گوش به درد دل رفیقت بدهی و ببینی زندگی فقط همین آهن‌پاره‌ی برقی است یا نه؟

لازم است گاهی بخشی از حقوقت را بدهی به یک انسان محتاج تا ببینی در تقسیم عشق در نهایت تو برنده

ای یا بازنده؟

لازم است گاهی محمد(ص) باشی، علی(ع) باشی، انسان باشی ببینی می‌شود یا نه؟

و بالاخره لازمست گاهی از خود بیرون آمده و از فاصله ای دورتر به خودت بنگری و از خود بپرسی که سالها

سپری شد تا آن شوم که اکنون هستم آیا ارزشش را داشت؟

                                          آدمی که منتظر است هیچ نشانه ای ندارد

                                                هیچ نشانه ی خاصی ندارد

                                              فقط با هر صدا برمیگردد

کاش ... کاش همان کودکی بودم که حرفهایش را از نگاهش میتوان خواند ...

اما اکنون اگر فریاد هم بزنم کسی نمی شنود

دلخوش کرده ام که سکوت کرده ام ...

سکوت پر بهتر از فریاد توخالیست !!!

دنیا راببین ... بچه بودیم از آسمان باران می آمد ،

بزرگ شده ام از چشمهایمان می آید ...

بچه بودیم درد دل را با هزار ناله می گفتیم ، همه می فهمیدند ...

بزرگ شده ایم ، درد دل را به صد زبان می گوییم ،

ولی هیچ کس نمی فهمد

من از عقرب نمی ترسم ولی از " نیش " می ترسم
ندارم شکوه از بیگانگان از " خویش " می ترسم
ندارم وحشتی از یوز و ببر و حمله شیران
از آن گرگی که می پوشد لباس " میش " می ترسم
مرا با خانقاه و خرقه و درویش کاری نیست
ولی از آن مسلمانان " نادرویش " می ترسم ;) 

صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست
فرض کن یک شاخه گل هم در جهان هرگز نرُست
فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست
در کویری سوت و کور
در میان مردمی با این مصیبت ها صبور
صحبت از مرگ محبت، مرگ عشق
گفتگو از مرگ ”انسانیت“ است.

وقتی که دیگرنبود...من به بودنش نیازمندشدم...

وقتی که دیگررفت...من به انتظارآمدنش ماندم...

وقتی که دیگرنمیتوانست مرادوست بدارد،من اورادوست

داشتم...

وقتی که اوتمام کرد...من شروع کردم...

وقتی که اوتمام شد...من آغازشدم...

وچه ست است تنهامتولدشدن مثل تنهازندگی کردن مثل تنهامردن...!!!!                        

عشق چیزعجیبی نیست.......

ودیگری نفسش.....

مرا ببوس....

اگر مالک تمام دنیا بودم

تنها به یک شهر قانع می شدم

انسان ها عموما دو دسته اند :
تو و بقیه . . .روی بعضی آدما باید تشدید گذاشت انقد که ماهن . . .
مثل تو !